Ο Ιωάννης Α. Τσαλικίδης είναι καθηγητής στο Εργαστήριο Ανθοκομίας και Αρχιτεκτονικής Τοπίου στο Τμήμα Γεωπονίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όπου διδάσκει από το 1977. Είναι Αναπληρωτής Διευθυντής και συνιδρυτής του πρώτου Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών Αρχιτεκτονικής Τοπίου στην Ελλάδα που λειτουργεί από το 2003 σε συνεργασία με το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ.

Υπήρξε υπότροφος του Πανεπιστημίου Illinois των ΗΠΑ και επίτιμος επισκέπτης λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Manchester στις αντίστοιχες Σχολές Αρχιτεκτονικής Τοπίου. Είναι εκπρόσωπος του ΑΠΘ στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Σχολών Αρχιτεκτονικής Τοπίου (ECLAS) και έχει συνεργαστεί σε κοινά project με το Graduate School of Design (GSD) του Πανεπιστημίου Harvard των ΗΠΑ.

Έχει συμμετάσχει με ανακοίνωση σε 35 ελληνικά και διεθνή συνέδρια και έχει δημοσιεύσει 60 εργασίες σε διεθνή και ελληνικά περιοδικά. Είναι συγγραφέας 6 βιβλίων με τίτλους:

α.  “Αρχιτεκτονική Τοπίου και Περιβάλλον”. Εκδόσεις ΑΣΕ, Θεσσαλονίκη, 1981.

β.  “Σύγχρονοι Ελληνικοί Κήποι”. Εκδόσεις Γαρταγάνη, Θεσσαλονίκη, 1987.

γ.  “Καλλωπιστικά φυτά για Ελληνικούς Κήπους”. Εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη,  1994 

δ. “Αρχιτεκτονική Τοπίου: Εισαγωγή στη Θεωρία και την Εφαρμογή”. Εκδόσεις Επίκεντρο,  Θεσσαλονίκη, 2008.  

ε. “Αειφορικός Σχεδιασμός Χρήσεων Γης. Τοπίο και Περιβάλλον”. Ι.Α. Τσαλικίδης και Ε.Α. Αθανασιάδου, Εκδόσεις Γαρταγάνη, Θεσσαλονίκη 2008 

στ. “Tοπία και Κήποι των ανθρώπων. Θεώρηση της Αρχ. Τοπίου από την Αρχαιότητα έως τον 21 αιώνα.” Ι.Α. Τσαλικίδης και Ο.Χ. Μπακιρτζή, Εκδόσεις Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη, 2014.

Διετέλεσε κύριος επιβλέπων στην εκπόνηση 8 διδακτορικών διατριβών στο Τμήμα Γεωπονίας και στο Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών ΑΠΘ, 20 μεταπτυχιακών διατριβών και 80 πτυχιακών διατριβών.

Υπήρξε επιστημονικός υπεύθυνος σε 25 ερευνητικά προγράμματα τα οποία αφορούσαν κυρίως στη διερεύνηση προτάσεων καινοτόμου σχεδιασμού σε αστικά και περιαστικά τοπία πόλεων της Β. Ελλάδας και Δήμων του αστικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης.

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα  τα τελευταία έτη, επικεντρώνονται σε καινοτόμες μεθόδους αειφόρου σχεδιασμού του τοπίου, στη δημιουργία μεθοδολογιών δημιουργίας ολοκληρωμένων πράσινων δικτύων και πράσινων υποδομών, στην ανάπτυξη νέων μορφών πρασίνου σε αστικά περιβάλλοντα και στην Οικολογία Τοπίου.